tryumf || triumf

tryumf || triumf {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. tryumf || triumffie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pokonanie przeciwnika; zwycięstwo, wygrana, pobicie, rozgromienie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łatwy, największy, ostateczny tryumf. Tryumf nad wrogami. Odnieść tryumf. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sukces odniesiony w jakiejś dziedzinie; osiągnięcie, powodzenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tryumf artystyczny, moralny. Tryumfy łowieckie. Ogłosić swój tryumf. Coś jest czyimś tryumfem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'radość z osiągniętego zwycięstwa, sukcesu; zadowolenie, satysfakcja, uniesienie, duma': {{/stl_7}}{{stl_10}}Okrzyki tryumfu. Głos drgający tryumfem. Spojrzeć z tryumfem w oczach. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w starożytnym Rzymie: uroczysty pochód zwycięskiego wodza, wjeżdżającego do stolicy w otoczeniu swojej armii wraz z jeńcami i łupami wojennymi; później także uroczystość z racji zwycięstwa, sukcesu' <łac.> {{/stl_7}}